Dat was 4000 jaar geleden al het geval. Als leefgemeenschappen groter werden was een eigen veestapel moeilijk te houden. Zo werden de mensen langzamerhand gedwongen om melk en boter te kopen bij boeren uit hun buurt. Hoe groter gemeenschappen, dorpen en steden groeiden, hoe belangrijker de boterproductie op de boerderijen werd. Zo kwam er ook een levendige boterhandel op gang tussen verschillende gemeenschappen. Kwaliteit en smaak van de boter bepaalden de commerciële waarde. Het gebruikte rundras en de biodiversiteit van de regio zorgden voor verscheidenheid in karakter. Boter is vandaag de dag een massaproduct dat in zuivelfabrieken wordt gemaakt. De melk is afkomstig van boerderijen uit een brede regio.



Toch zijn er nog boerderijen die zelf boter maken en een streekgebonden karakter accentueren. Westhoek hoeveboter van de Hoeve Sioen is zo'n boter. De melk is afkomstig van koeien van het roodbonte ras. Van zodra het weer het toelaat grazen zij op de malse weiden rond de boerderij. In de winter krijgen ze hooi, voederbieten en maïspulp die op de boerderij worden geproduceerd. Hun rauwe melk wordt afgeroomd en de room wordt gepasteuriseerd. De room wordt aangezuurd en rijpt onder regelmatig roeren gedurende 18 uur. De verzuurde room wordt dan op de traditionele manier gekarnd waarbij boter en karnemelk ontstaat. De boter wordt manueel gekneed om het overtollige water te verwijderen en vervolgens tot klompjes gevormd. De kleur van de boter wordt bepaald door het seizoen: in de zomer is de boter geler dan in de winter.